Phil

“ik geloof, dat we eens moeten praten”

“Wat ik niet wil, dat doe ik” – met deze zin kan ik me jammer genoeg  maar al te goed identificeren

Als leider van een jeugdgroep genoot ik bij veel mensen een goed aanzien, en consumeerde tegelijkertijd tien jaren lang porno, vaak tot diep in de nacht. Met deze verslaving verwonde ik niet alleen mijn toenmalige vriendin ernstig, ik was zelf  evenzeer hopeloos, omdat ik wist, dat wat ik deed, God niet beviel.

Ik was nauwelijks acht of negen jaar oud, toen ik een blaadje met harde porno vond in een papiercontainer. Ik wist nog niets over seks of porno, en van wat ik daar zag, keerde mijn maag om. Tegelijkertijd fascineerde het me, wat ik daar te zien kreeg. Mijn tweede ervaring met porno had ik, toen ik twaalf jaar was, in de vorm van strippoker.

Met TV, pornotijdschriften en internet zorgde ik zelf voor voorlichting over seksuele zaken. Ik merkte, dat die eenzame seks mij alleen maar een grote leegte in mijn hart bracht. Telkens weer smeekte ik God om vergeving. En ondanks dat ik in deze tijd vaak zijn genade, zijn oneindige geduld, en zijn diepe liefde voor mij mocht ervaren, deed ik het toch telkens weer.

Ik vocht zwaar tegen mijn schuldgevoelens. Desondanks had ik me destijds niet als een aan porno verslaafde persoon betiteld. Pas later bekende ik mezelf, dat ik werkelijk aan porno verslaafd was, en steeds gedreven werd  de “stof” zo snel mogelijk te vinden, en me te bevredigen.

Zelfs dook ik eens , op zoek naar een pornotijdschrift, in een grote papiercontainer- ondanks dat in mijn flat nog 2000 andere huurders woonden. Ik merkte, dat er nauwelijks iets van playboy en dergelijke tussen het oud papier ligt, en dat me bijna niets meer te pijnlijk was.

Als jeugdleider  kon ik niemand van mijn problemen vertellen., de kinderen al helemaal niet.  Als Christen voelde ik me, alsof ik een dubbelleven voerde. Ik vroeg me vaak af, hoe God mij met zulk een “blok aan mijn been” kon gebruiken. Ook mijn ouders wisten niets van mijn nachtelijke porno uitspattingen. De computer en de TV stonden in de kelder, en ik bleef daar vaak tot twee of drie uur ’s nachts hangen.

In winkels sloop ik rond als een dief, om dan op het juiste moment cd’s uit de erotische afdeling  te grijpen, en daarmee snel naar huis te vluchten, in de hoop, dat niemand me had gezien. Desondanks gebeurde het onvermijdelijke op een dag: Een andere jeugdleider met zijn vrouw betrapte me bijna tijdens een van mijn porno-reizen. Daarna was ik voor langere tijd “clean.”

Het keerpunt kwam eigenlijk pas, toen ik door mijn vriendin Karin betrapt werd., terwijl ik net dubieuze internetpagina’s opzocht. Ik zette de computer zo snel mogelijk uit, en verdween-ook om biologische redenen-in het dichtstbijzijnde muizenhol, een kast met zware schuifdeuren. Als een hoopje ellende zat ik daar, zo beschrijft mijn vrouw Karin mij tegenwoordig tijdens seminars.

“Ik geloof dat we eens moeten praten” , zei ze destijds tegen mij, terwijl ik duizend doden stierf. Voor mij was toen nog maar een ding belangrijk: Hoe kom ik eindelijk  van die porno-ellende af.

Nog dezelfde dag ging ik voor God en mijn vriendin op de knieën, en beloofde beiden, nooit meer iets met porno te maken te willen hebben. Een dergelijke belofte is zeker geen patentrecept. Maar voor mij was het destijds precies goed, en sindsdien ben ik er van verlost. Er waren natuurlijk nog meerdere factoren, die aan de beëindiging van mijn verslaving hebben bijgedragen.

Ten eerste merkte ik, hoezeer ik Karin ermee verwondde, en dat ik er niet zomaar mee door kon gaan. Tegelijkertijd was ik ook op een tijdstip betrapt, dat ik ten einde raad was, en ermee wilde stoppen. Ik geloof, dat we vaak niet op dit punt zijn, en denken “een beetje porno doet niemand pijn”, en zo een achterdeurtje openhouden.

Vanaf toen heeft God me uitgedaagd, om ook in mijn gedachten schoon schip te maken, want ook het alleen maar denken aan een affaire, of de gedachte aan de voorstelling van naakte vrouwen brengt gevaren met zich mee: Jezus spreekt hierover als geestelijke echtbreuk.

Twee dingen hebben mij vooral geholpen: Ten eerste heb ik in mijn beste vriend en met mijn vrouw twee “beschermpartners”, met wie ik telkens weer over mijn situatie praat. Tachtig procent van de kracht van porno is gebroken, als mensen er over beginnen te praten, en hun gedachten met anderen delen.

Bovendien heb ik eigen beschermsoftware aangeschaft, die mijn “beschermpartners” regelmatig mededeelt, welke sites ik bezocht heb.

Het is me duidelijk geworden, dat ik het alleen niet red, om “clean” te blijven. Ik heb geleerd, om geen angst te hebben voor een volgende gebeurtenis, en bij het Thema seksualiteit niet meteen te verkrampen. Als ik een naakte vrouw op een reclamebiljet zie, slaat de paniek niet meteen toe, maar ik registreer wat ik gezien heb, zonder het terdege te bestuderen, en ga gewoon verder.

Ik heb geleerd, om met God over mijn seksualiteit te praten, om de dingen voor Hem bij naam te noemen, en Hem zelfs te smeken, om het vacuüm in mijn hart te vullen. Het was voor mij belangrijk, om te ontdekken, waardoor ik eigenlijk  kwetsbaar werd. Bij mij had dat met eenzaamheid, angst en vermoeidheid te maken.  Mijn vrouw en ik hebben ons aangewend, om tegelijkertijd te gaan slapen.

De echtgenoot, die tot diep in de nacht naar porno kijkt, is er niet meer. Bij anderen is de voedingsbodem misschien verveling, of niet verwerkte gevoelens, of een crisis, hang naar avontuur, of gebrek aan liefdevolle betrekkingen. Porno is er maar een goedkope kopie, van wat God bij de schepping van de seksualiteit in gedachten had. Zij laat leegte achter, waar God een hele mens, inclusief seksualiteit, geschapen heeft.

Sinds God mij het thema “uitwegen uit de porno” in het hart gelegd heeft, maak ik deel uit van een team, dat mensen wil helpen, daarmee te stoppen. Het is mijn doel, dat Christenen, kerken en parochies, echtparen, huiskringen en bijbelgroepen er mee beginnen, om over de uitweg uit de porno te gaan praten. Bovendien heb ik met een team zelfhulpgroepen in het leven geroepen.

Ik ben ongelooflijk blij, dat God mij uit deze ellende verlost heeft. Dat Hij geduldig was, en mij veel liefde schenkt. Ik ben verlost van die “blok aan mijn been” en ik beleef nu, hoe mooi de vrijheid van de seksualiteit is, die God ons gegeven heeft. Natuurlijk komen er telkens weer tijden, dat ik aangevallen wordt, en dat ik de zaken vroegtijdig  aan het licht moet brengen, alvorens ze in mij beginnen te werken.

Phil